O Klubie

Wszystko zaczęło się już w 1945 roku.
Tuż po wyzwoleniu Goleniowa w marcu 1945 roku i przejściu przez miasto idących na Zachód za Niemcem Rosjan, organizowało się na tych ziemiach polskie życie. Jednym z pierwszych kroków rodzącego się powojennego życia było… powstanie w czerwcu 1945 r. Gołonoskiego Klubu Sportowego (drużyny piłkarskiej).

Inicjatorami tego przedsięwzięcia byli Edmund Kossobudzki, Stanisław Kubiak oraz Jan Skrzypkowski, którzy stanowili pierwszy zarząd. Ich sentyment do futbolu i nie byle jakie umiejętności piłkarskie oraz organizatorskie sprawiły, że już 25 czerwca 1945 r. drużyna gołonoska rozegrała swój pierwszy mecz z Jednostką Wojskową, a mecz zakończył się wynikiem 3:1 dla GKS’u. W 1946 r. klub liczył 79 członków. W większości byli nimi pracownicy PKP. To, jak również rosnące potrzeby finansowe klubu, doprowadziły do przejścia GKS’u pod skrzydła kolejarzy. W 1946 r. klub został przyjęty do federacji „Kolejarz” i przyjął nazwę: Klub Sportowy „Kolejarz”.

Nowym prezesem wybrano naczelnika stacji Goleniów – Stanisława Rychtera. W 1951 r. drużyna piłki nożnej była najlepszą drużyną w powiecie wówczas nowogardzkim. KS „Kolejarz” rozgrywał w tym czasie również mecze towarzyskie z renomowanymi przeciwnikami. Chociażby spotkanie goleniowian (wtedy mistrza klasy A) z II-ligową „Sparta” Lubań. Wynik brzmiał 2:2 (2:0). „Mecz ten wzbudził w Goleniowie wielkie zainteresowanie, toteż na widowni stadionu stawił się komplet widzów w liczbie ok. 3 tys. W 1953 r. „Kolejarze” zajmują pierwsze miejsce w grupie i awansują do nowotworzonej klasy międzywojewódzkiej do grupy poznańskiej (odpowiednik III ligi). W sezonie 1954/55 drużyna uczestniczyła w walce o Puchar Polski, gdzie dotarła do finału na szczeblu wojewódzkim, gdzie lepsi okazali się „Kolejarze” ze Szczecina, którzy pokonali swoich imienników z Goleniowa 4:1. Ale jako druga drużyna w województwie KS „Kolejarz” zakwalifikował się do eliminacji na szczeblu centralnym. W pierwszym meczu pokonał „Spójnię” Drawsko 2:0, a w drugim wygrał 8:1 ze „Stalą” Włocławek. Zapewniło to drużynie awans do1/8 finału.

W marcu 1955 r. goleniowianie rozegrali jeden z najatrakcyjniejszych meczów, z II-ligową drużyną „Budowlanych” Chorzów. Mecz zgromadził na goleniowskim stadionie ok. 2 tys. Kibiców, przegrywając pechowo 0:1. W 1956 r. klub przyjął nazwę Kolejowy Klub Sportowy „Ina”. Pod koniec lat pięćdziesiątych i na początku lat sześćdziesiątych klub przechodził kryzys. Wpłynęły na to kłopoty finansowe, szczupłość bazy sportowej i częste zmiany personalne. W 1967 r. klub przyjął nazwę Międzyzakładowy Klub Sportowy „Ina” Goleniów. Wieloma ważnymi wydarzeniami w historii klubu zapisał się rok 1975. seniorzy „Iny” uczestniczyli w wojewódzkim turnieju o Puchar „Kuriera Szczecińskiego”. Po wielu trudnych meczach, między innymi z „Flotą” Świnoujście, „Grunwaldem” Choszczno czy „Odrą” Chojna, drużyna piłkarska zdobywa puchar. Wkrótce potem drużyna przystąpiła do rozgrywek o Puchar Polski.

Mecz z II-ligową „Stalą-Stocznia” Szczecin zakończył się w regulaminowym czasie remisem; o przegranej zadecydowały dopiero rzuty karne. Był to dobry rok dla goleniowskiej piłki nożnej. W 1982 r. drużyna piłki nożnej seniorów grała w lidze wojewódzkiej (okręgowej), ale o ile w poprzednim 4-leciu plasował się w czołówce, o tyle teraz zajmował miejsca od VII do X. W 1986 r. sekcja piłki nożnej liczyła 5 drużyn ze 104 zawodnikami. Pierwszy zespół uczestniczył w rozgrywkach ligi okręgowej. Trenerem był Henryk Nowak. Jednakże odejście kilku zawodników sprowadzonych z innych klubów oraz odejście trenera osłabiają zespół, który trzeba, praktycznie rzecz biorąc, od nowa budować. oprócz rozgrywek ujętych w terminarzach OZPN Szczecin, klub był organizatorem wielu spotkań towarzyskich, także międzynarodowych: z drużynami z Greifswaldu (Niemcy), MAHD Algier (Algieria).

W październiku 1985 r. MKS „Ina” gościł na swoim stadionie reprezentacje juniorów Polski i ZSRR. Od lipca 1986 r. drużynę seniorów prowadzi wychowanek „Iny” trener mgr Marek Karmazyn-Kanonowicz. Przejmując zespół stanął przed zadaniem zbudowania drużyny co najmniej godnej swoich poprzedników – kolegów z 1953 r. i doprowadził drużynę do awansu do ligi makroregionalnej. W sezonie 1991/1992 Ina występowała w III lidze. Zespół Iny w tej klasie rozgrywkowej występował przez pięć kolejnych sezonów, kiedy to zajęli w lidze przedostatnie, siedemnaste miejsce i spadli do czwartej ligi. W 1995 roku klub zmienił nazwę z Międzyzakładowego Klubu Sportowego Ina, na Miejski Klub Sportowy Ina. Niestety kłopoty finansowe spowodowały, że klub spadł do klasy okręgowej.

Po roku banicji ponownie powrócił do IV ligi, gdzie grał nieprzerwanie do 2022r. Ina wielokrotnie w tym czasie zajmowała miejsca w pierwszej piątce, kilka razy również kończyła sezon na ligowym podium. W sezonie 2021/2022 zajęła jednak dopiero 14. miejsce w tabeli (na 20 zespołów), co przy niezwykle niekorzystnych rozstrzygnięciach w innych ligach oraz planowanej redukcji drużyn w lidze, zaowocowało spadkiem do Klasy Okręgowej. W niej Ina długo nie zabawiła – wygrała rozgrywki Klasy Okręgowej grupy I w sezonie 2022/2023 i IV liga ponownie wróciła do Goleniowa.

Zespół grający w czwartej lidze prowadzili m. in. Marek Karmazyn, Zbigniew Gumienny, Ryszard Reczka, Marek Bieniek, Zbigniew Gumienny, Piotr Rast, czy Kamil Twarzyński. Od lipca 2022r. funkcję trenera objął Mariusz Bernach, a za cel postawił sobie szybki powrót do IV ligi. Cel ten został zrealizowany bardzo szybko – jak wspomniano wyżej, już po roku Ina wróciła na IV-ligowy front. Przez ostatnie lata często zmieniała się obsada zarządu – przez wiele lat, prezesem klubu MKS Ina był Wojciech Giec. Oprócz niego, w czasach najnowszych, funkcję tę pełnili między innymi: ŚP. Zygmunt Kopaczewski, Jerzy Dudzik, Paweł Gulbinowicz czy Maurycy Sałata. Od 2015 roku do lata 2023 roku prezesem klubu MKS Ina był Janusz Karpowicz. W czerwcu 2023 roku nowym prezesem wybrano Piotra Winogrodzkiego. Od wielu lat w klubie na szeroką skalę prowadzi się szkolenie dzieci i młodzieży. W ostatnim dziesięcioleciu znaczące sukcesy, na szczeblu wojewódzkim odnosili również juniorzy Iny Goleniów. Największe osiągnięcie zespołu juniorów to awans do Międzywojewódzkiej Ligi Juniorów w 1995 roku.

W sezonie 1997/1998 zespół juniorów zajął w Wojewódzkiej Lidze Juniorów czwarte miejsce. W następnym sezonie 1998/1999 zespół juniorów spadł do I klasy juniorów. Po rocznej kwarantannie w niższej klasie ponownie awansowali do WLJ, w której grali nieprzerwanie do końca sezonu 2003/2004. Jesienią 2004 roku zespół nie został zgłoszony do rozgrywek w WLJ z uwagi na trudne warunki finansowe klubu. W sezonie 2004/2005 juniorzy zajęli I miejsce w I klasie juniorów. Nie awansowali jednak do WLJ, z uwagi na trzyletnia karencję z powody wycofania się z rozgrywek sezon wcześniej. Inne osiągnięcia juniorów prowadzonych przez duet trenerski Zygmunt Kopaczewski i Ryszard Szmuc to dwukrotne zdobycie Pucharu Głosu. Aktywni są również oldboje goleniowskiej Iny. Oprócz udziału w różnych turniejach biorą oni, od wielu już lat udział w Turnieju Oldbojów. W takim turnieju uczestniczy pięć zespołów (Pogoń Szczecin, Arkonia Szczecin, Stal Stocznia Szczecin, Chemik Police i Ina Goleniów).

Stadion miejski w Goleniowie był miejscem ważnych wydarzeń sportowych: 8-go października 1995 roku rozegrany został mecz piłkarski pomiędzy Iną Goleniów a zespołem Orły Górskiego. 1 września 2001 roku rozegrany został mecz towarzyski między Iną Goleniów a Pogonią Szczecin. Pogoń wygrała 6:1. Pierwszą bramkę zdobyła Ina po zaskakującym strzale Stefańskiego zza linii pola karnego.

Całkowity dochód z meczu przekazano na rzecz powodzian. 15 czerwca 2005 roku na stadionie miejskim w Goleniowie rozegrany został finał wojewódzki o Puchar Polski. Flota Świnoujscie zwyciężyła Sławę Sławno 5:0. 30 lipca 2005 roku rozegrany został towarzyski mecz z zespołu Farum Bold Klub, który stanowi zaplecze pierwszoligowego klubu duńskiego FC Nordsjalland. Ina Wygrała 3:0, po celnych trafieniach Winiarskiego i Stefańskiego – 2.